Na dertig jaar Staatsliedenbuurt verruilde ik september 2021 mijn etage op driehoog voor een benedenwoning in Holendrecht.
Vanaf de eerste dag dat ik in Zuidoost rondloop of rondfiets, valt me op dat contacten met buren en ontmoetingen op straat ontspannen zijn. Het is alsof het unieke stedenbouwkundig plan van Zuidoost - autoverkeer gescheiden van wandel- en fietspaden - een beschermingslaag afbreekt die je als bewoner in de binnenstad van Amsterdam automatisch ontwikkelt, omdat je altijd alert moet zijn, het verkeer in de gaten moeten houden, zorgen dat je niet tegen mensen opbotst. In Zuidoost groeten mensen elkaar, vanzelfsprekend.
Nog maar nauwelijks geland in Zuidoost, ontving ik een telefoontje van het afdelingsbestuur van GroenLinks, met de vraag of ik me kandidaat wilde stellen voor de stadsdeelcommissie. Met een plek achteraan op de lijst zou ik de fractie kunnen ondersteunen en meer wegwijs raken in Zuidoost. Maar in nog geen jaar tijd gaven de nummer 1 en 2 op de lijst hun zetel al op en nam ik in maart 2023 hun plaats in.
Amsterdam Zuidoost is volop in ontwikkeling. In de afgelopen en komende jaren worden er tienduizenden woningen gebouwd. Vanuit GroenLinks en andere fracties hameren we erop dat die betaalbaar zijn, dat inwoners uit Zuidoost, ook jongeren, voorrang krijgen op nieuwbouwwoningen, dat er voldoende laagdrempelige ontmoetingsplekken zijn en het voorzieningenniveau, ook op het vlak van cultuur, mee ontwikkelt met de groei van het aantal inwoners.
Naast mijn baan bij het Ministerie van Landbouw, op een roerig dossier, natuur en stikstof, is het als stadsdeelcommissielid flink aanpoten. Maar ik krijg er ook veel voor terug. Ik heb in sneltreinvaart mijn draai kunnen vinden in Zuidoost en een breed netwerk kunnen opbouwen. En - ook al is de invloed van stadsdeelcommissies beperkt, het perspectief vanuit zuidoost kunnen meegeven in adviezen aan college en gemeenteraad.